مشكلات ناشي از سروصدا

1. ديدگاه آسايش:

    سروصدا در مكانهاي ديگر غير از محيط كار مشكلات فزاينده‌اي را ايجاد كرده است. پيشرفت و تكامل فن‌آوري و توسعه هر چه بيشتر شهرها، تراكم وسايط نقليه، ازدحام جمعيت، زندگي در مجاورت فرودگاهها، ايستگاه‌ها و اماكن و كارخانجات پرسروصدا و نظاير اينها باعث شده تا ساير افراد جامعه نيز در معرض تماس با سروصدا باشند. با توجه به اينكه سروصدا علاوه بر اثر سوء بر سيستم شنوايي به عنوان يك استرسور عمومي ممكن است سبب افزايش فشار خون، بروز مشكلات قلبي و عروقي و تحريك اعصاب، اضطراب و تأثير بر خواب و مشكلات رواني و روحي شود.

    لارد (Lard) با اندازه‌گيري اكسيژن مصرف شده توسط ماشين‌نويس‌ها مشاهده نمود كه مصرف اكسيژن در گروهي كه در محيط پرسروصدا كار مي‌كردند نسبت به گروهي كه در محيط آرام به كار اشتغال داشتند 19 درصد بيشتر بوده است، در حالي كه بازده كارشان نسبت به همان گروه 4 درصد  كمتر را نشان مي‌داد و بدين ترتيب ثابت نمود كه كار در محيط پرسروصدا باعث خستگي مشخص مي‌شود و افزايش مصرف اكسيژن در گروه مزبور معرف فعاليت بيشتر بدن در محيط پرسروصدا است كه با بازده كمتر كار نيز همراه است.

2. ديدگاه بهداشتي:

    وجود صداهاي بلند از علل رايج پيدايش نواقص و ضايعات شنوايي به شمار مي‌آيند كه تكرار و تداوم آن در دراز مدت قدرت و توان شنوايي را كاهش مي دهد. مسئله آلودگي صدا تنها به كشورهايي كه تكنولوژي پيشرفته دارند محدود نمي‌شود بلكه در بسياري از كشورهاي در حال توسعه، نسبت آلودگي صوتي شديدتر و به همين ترتيب ابتلاء به بيماريهاي دايمي يا موقت شنوايي بيشتر است.

    در بررسي كاهش شنوايي عصبي حاصل از سروصدا در كارگران صنعت آهن و فولاد در سال 1997 در اسپانيا 1232 كارگر كه در معرض صداهاي پائين، متوسط و بالا بودند مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد 445 نفر با سن 40 سال در معرض صداي پائين، 341 نفر با سن 39 سال در معرض صداي متوسط و 446 نفر با سن 39 سال با صداي بلند به ترتيب 16 و 14 و 15 سال در معرض بودند. نتيجه آنكه افراد درمعرض صداي بلند 2/13 درصد، افراد در معرض صداي متوسط 7/11 و افراد در معرض صداي پايين 2/7 درصد داراي كاهش شنوايي بودند كه براساس قانون 4/0، 5/1 و5/2 درصد از اين كارگران دچار عوارض شنوايي شدند كه مي‌توانستند غرامت دريافت كنند.

    در مطالعه‌اي كه توسط S.K.Bhattacharya و همكارانش در سال 1981م. تحت عنوان “قدرت شنوايي در كارگران بافنده كارخانه نساجي” در مورد 130 كارگر نساجي كه به طور پيوسته در معرض صداي بالاتر از 104-102 دسي‌بل قرار داشتند، انجام گرفت مشخص شد كه پس از 4تا8 ساعت تماس با تراز صداي فوق تقريباً تمام كارگران بدون توجه به سن و مدت تماس با سروصداي حرفه‌اي، شنوايي در فركانس هاي 8000-3000 هرتز پيدا كردند اين كاهش، بخصوص در فركانس 4000 افت قابل ملاحظه‌اي را نشان مي دهد.

3. ديدگاه ايمني:

    مكالمه در محيط‌هاي كار به عنوان يكي از راههاي ارتباط مي‌باشد كه در صورت وجود صداي زمينه خصوصاً در فركانس‌هاي حدود مكالمه مي‌تواند ارتباط بين افراد را از طريق كلامي مختل سازد و باعث بروز اشتباه و نيز حوادث گردد كه در اين مورد در ارزيابي صدا تراز تداخل با مكالمه محاسبه و مورد توجه قرار مي‌گيرد.

    براساس تجربيات گري‌ورلد (Griworld) با كاهش 5/14 درصد از سروصداي كارگاه بازده كار 8/8  درصد افزايش يافته و از اشتباهات ماشين نويس‌ها 29 درصد كاسته شده است. پس كاهش سروصدا در كاهش اشتباهات و كاهش حوادث محيط كار نقش مهمي را ايفا مي‌كند.

    برطبق نظريه سازمان بين‌المللي كار بنا به دلايل ايمني، صدا نبايد از 70 دسي‌بل بيشتر باشد. در عمليات مربوط به بررسي‌هاي مهندسي بهداشت حرفه‌اي صدا اندازه‌گيري مي‌شود تا مخاطرات صدا بر روي شنوايي كارگران مشخص گردد و اندازه‌گيري صدا براي تعيين كميت خطر و آسيب شنوايي اهميت دارد و با بررسي وضعيت شنوايي كارگران توسط اديومتري (پايش زيستي) و بررسي ميزان مواجهه فردي كارگران با صدا توسط دزيمتري (پايش فردي) رابطه علي بين صدا و مقدار كاهش شنوايي بدست مي‌آيد.

    موضوع پايش‌هاي محيطي و زيستي در مورد عوامل بيماري‌زا و زيان‌آور به طور كامل از سوي قوانين كار و تأمين اجتماعي در كشورمان حمايت مي‌شود و در موارد قانوني 85، 92 و 95 قانون كار و 88 و 90 قانون تأمين اجتماعي به طور مستقيم اين حمايت‌ها مشاهده مي‌شود. موضوع سروصدا نيز به عنوان يكي از عوامل زيان‌آ‌ور محيط كار از اين قوانين مستثني نيست.